Oproep voor een internationale dag van solidariteit op 11 juni voor alle lang vastzittende anarchistische gevangen
Tegen nog een jaar met meer staatsinvloeden, tegen nog meer belemmering van (bewegings)vrijheid, onder het excuus van meer ‘veiligheid’, tegen nog meer geweld tegen onze kameraden in gevangenissen, doen we een oproep voor een jaarlijkse dag van solidariteit op 11 juni 2021: Dag van internationale solidariteit met Marius Mason en alle andere lang vastzittende anarchisten. Al 17 jaar lang is 11 Juni een gelegenheid om te feesten, verdriet te hebben en een tegengeluid te laten horen. Een moment om een adempauze te nemen, om te herinneren wie we verloren zijn, en te denken aan hen die op dit moment gevangen worden gehouden. Om onszelf te blijven herinneren waarom we anarchist zijn. Via brieven, demonstraties, crowdfunding en andere solidariteitsacties blijven we aan de mensen denken die jaren van hun leven verliezen voor de veroordeling dat zij de staat iets verschrikkelijks vinden. Deze gevangenen betaalde een hoge prijs voor die gedachten en dat dragen we verder uit.
Herinneringen als wapen
11 Juni is volgens de woorden van Christos Tsakalos, een dag tegen vergetelheid. Een van de ideeën van het gevangenissysteem, is dat het fungeert als een doofpot. Rebelse anarchistische ideeën worden weggedrukt en “vrije” en “lege” geesten komen daarvoor terug. Het systeem wil dat we vergeten dat er mensen zijn die actie ondernemen tegen de staat en de economie, en zij gaan door met hun tegendraadsheid achter tralies. Solidariteitsacties zijn een mokerslag tegen het vergeten, tegen de muren van de gevangenis en tegen een in slaap sussende samenleving zonder enige betekenis.
Daarom denken we niet alleen aan de mensen die nu vast zitten, maar ook aan de gevallen kameraden. Marilù Maschietto uit Italië. Oud politiek gevangene Alexei “Socrates” Sutuga uit Rusland. Robert D’Attilio, die de gedachte aan Sacco & Vanzetti levend houd. Doris Ensinger, parther van levenslang anarchist en oud gevangene Luis Edo. Onvermoeibare abolitionist Karen Smith. Lucio Urtubia, wiens leven vol onteigening in het tegen van strijd een bron van inspiratie blijft.
En tot slot: Stuart Christie. Stuarts leven werpt een grote schaduw over onze moeite en strijd. Van zijn tijd als jonge gevangene in Franco’s Spanje, en zijn opleving van het Anarchist Black Cross in de jaren ‘70, tot zijn veroordeling bij de Angry Brigade verhoren en zijn werk bij het archiveren van historistische anarchisme bij Cienfuegos Press en bij Christie Books. Stuarts onvermoeibare werk zal niet vergeten worden. Hij en al onze gevallen kameraden, of we hen nou persoonlijk kennen of niet, blijven in onze gedachten door deze internationale dag.
Gevecht met het huidige systeem
Gevangenissen van over de hele wereld hebben op COVID-19 gereageerd door in gevangenissen zelf lockdowns te handhaven en geen bezoek meer van buiten af toe te staan. Hierop doorgaand zijn er nu plannen om in plaats van bezoekers alleen nog video chat mogelijkheden aan te bieden als COVID-19 geen dreiging meer is. In de VS is een plan gestart om fysieke brieven te stoppen en te vervangen door ingescande post op tablets die de gevangenen kunnen ‘kopen’. Hierdoor kan er makkelijk meer toezicht gehouden worden en ook is dit winstgevend voor het bedrijf dat de tablets aanbiedt, Smart Communications, zij kunnen exorbitant hoge prijzen voor deze tablets vragen, om het zo ontoegankelijk mogelijk te maken. Het is goed voor te stellen dat deze trend ook buiten de VS navolging zal vinden. Met het excuus van een pandemie, gevangenissen en andere bedrijven kunnen profiteren van minder menselijk contact en het vervangen van menselijk contact in een techno-sfeer. Anarchisten zijn de felste tegenstanders van dit systeem, met Mónica Càbellero als voorbeeld die in 2020 aanvechten dat zij weer menselijk contact kreeg.
Rebellie & Reactie
Een jaar na de moord op George Floyd, zijn onze beweegredenen nog steeds sterk getekend door protesten, rellen en zelforganisatie. Niet alleen zijn er nieuwe energie, vriendschappen en andere ontdekkingen gedaan na dat jaar, echter is ook de repressie die volgde iets wat ons nog jaren zal volgen. Meer dan 13.000 mensen zijn gearresteerd, in de VS. Onder alle gearresteerde mensen zitten jonge en oude mensen, ervaren activisten, net geradicaliseerde mensen, sommige al erg bekend in deze actie wereld en ander volledig nieuw.
Alle bestaand gevangenis ondersteuning acties en groepen hebben veel bereikt en meer kunnen doen dan ooit tevoren. Ook zijn er door heel de VS veel nieuwe initiatieven ontstaan. Een aantal daarvan is ondertussen weer ingezakt, omdat er minder media aandacht is en er minder protest acties zijn. Andere vertragen omdat zij in onwerkbare systemen zitten. Dit is net zo belangrijk en moet ondersteund worden en blijven, net zoals we onze kameraden in de gevangenis ook niet vergeten.
Een aantal van de kameraden zal ongetwijfeld lange gevangenis straffen krijgen. Hoewel het belangrijk is om direct gevangenen te ondersteunen en een toekomstbestendig plan te hebben over wat we doen voor mensen die lang vast zitten, zitten we nu in een fase tussen deze twee in. Ondersteunen in rechtszaken hoort op een manier te gebeuren wat iedereen en sterken van word, niet dat het ons alleen maar kost. Langzaam komt er contact tussen gevangenen en organisaties op straat. Jeremy Hammond en vrienden hebben een video opgenomen protesterend en met solidariteit vanuit de Grady Country Jail. Oud Zwarte vrijheidsstrijder en politiek gevangene Dhoruba Bin Wahad sprak over de BLM beweging als over de Black Liberation Movement en het belang van politieke onderwijzing. Dit jaar proberen we verschillende aspecten van anti-onderdrukking uit te leggen. Met namen en verhalen van lang vastzittende gevangene, over de huidige situatie. Of dat nou is tegen de politie, in natuurgebieden tegen oliebedrijven en pijpleidingen, of in de nacht tegen andere manifestaties van macht. Hiermee proberen we we de netwerken en activiteiten te versterken en meer ondersteuning te bieden naar onze kameraden in de gevangenis.
Bloemen voor onze kameraden in kooien
In het afgelopen jaar zijn er twee gevangenen vrijgekomen in de VS: Jeremy Hammond en Jay Chase. In Spanje is anarchist Lisa vrijgekomen in april 2021. We wensen geluk en liefde toe aan hen als zij nu een nieuwe stap maken in vrijheid.
Verdrietig genoeg zitten veel van onze kameraden nog steeds achter tralies, en we blijven voor hen strijden. Eric King is in afwachting van zijn proces (op dit moment vastgesteld voor oktober 2021) voor een incident waarin hij aangevallen werd in de gevangenis. Michael Kimble en Jennifer Rose zagen allebei hun voorwaardelijke vrijlating afgewezen worden. Sean Swain is opnieuw gedwongen zijn eeuwigdurende beperkingen beperkingen van zijn communicatie door de gevangenisautoriteiten.
Marius Mason gaat door met zich door een volgens jaar gevangenis heen vechten en zou altijd wel brieven en geprinte artikelen kunnen gebruiken om in verbinding te blijven met de wereld buiten. Net als anderen in het gevangenissysteem van de VS heeft hij in meer dan een jaar geen persoonlijk bezoek gehad. Marius volgt momenteel cursussen om juridisch medewerker te worden. De pandemie heeft de mogelijkheden voor fundraising beperkt, en donaties kunnen helpen om dat te compenseren.
Minstens zes anarchisten zijn gevangengezet terwijl de staat van Belarus doorgaat de opstand van 2020-2021 te onderdrukken. Daaronder zijn Dmitry Dubovsky, Igor Olinevich, Sergei Romanov, Dmitry Rezanovich, Mikola Dziadok en Akihiro Gaevsky-Hanada. Veel van hen hebben eerder gevangen gezeten.
In Griekenland namen anarchisten en anderen deel aan stoutmoedige aanvallen op staats- en bedrijfsdoelwitten in solidariteit met Dimitri s Koufontanis, een gevangen gezette Communist en stadsguerrillastrijder die eerder dit jaar een hongerstaking begon. De anarchistische gevangenen Giannis Dimitrakis en Nikos Maziotis gingen uit solidariteit met hem meer dan een maand in hongerstaking om solidariteit te helpen opwekken.
Mónica Caballero en Francisco Solar werden in juli 2020 opnieuw gearresteerd, deze keer geconfronteerd met beschuldigingen gerelateerd aan brandstichtingsaanvallen op regeringsministers en een onroerend goedbedrijf. Samen met acht andere anarchistische gevangenen begonnen ze op 22 maart 2021 een hongerstaking waarmee ze de herroeping van extreme strafmaatregelen tegen gevangen eisten. Ze eisten ook de vrijlating van de anarchistische gevangene Marcelo Villaroel evenals alle andere Mapuche, anarchistische en subversieve gevangenen.
In Italië werd Nicola Gai eindelijk vrijgelaten , terwijl Anna Beniamino en Alfredo Cospito veroordeeld werden tot respectievelijk 16 en 20 jaar gevangenisstraf voor beweerde deelname aan bomaanslagen gerelateerd aan de Informele Anarchistische Federatie (FAI). In 2020 begonnen anarchistische gevangenen Beppe en Davide Delugo een hongerstaking als antwoord op strafmaatregelen die door gevangenisautoriteiten tegen hen zijn genomen. Andere anarchistische gevangenen sloten zich al snel bij hen aan.
11 juni is afkomstig van een erfenis van verdediging van dieren, van de aarde en van alles wat wild is. Hoewel we ons anarchisme niet aan hen toeschrijven, ondersteunen we verdedigers van land en beschermers van water op hun eigen voorwaarden. Red Fawn Fallis, in een federale gevangenis vanwege aanklachten die verband houden met tegenstand bieden aan de Dakota Access Pipeline, is vorig jaar vrijgelaten. Rattler, een andere No DAPL-gevangene, is vrijgelaten en mocht eerder dit jaar naar een rehabilitatielocatie (‘halfway house’). Tot aan zijn recente vrijlating werd waterbeschermer Steve Martinez vastgehouden in federale detentie voor het weigeren van samenwerken met een grand jury. Sommige van de Kings Bay Plowshares zitten nu in de gevangenis vanwege hun radicaal christelijke getuigenis tegen de verschrikkingen van de nucleaire oorlog en omnicide, de vernietiging van al wat leeft en bestaat.
We veroordelen de repressieve operaties tegen anarchisten in het Verenigd Koninkrijk en tegen wereldwijde tegen-informatienetwerken. De raid op de nostate.net servers door de Nederlandse staat is een schaamteloze aanval op internationale communicatie en solidariteit. Net als bij eerdere aanvallen op tegen-informatie en projecten van gevangenissolidariteit maken de acties van de staat duidelijk dat strijdlustige solidariteit met gevangenen en coördinatie van informele aanvallen een gevaar voor de orde zijn. Het politietuig zou willen dat we terugdeinzen tegenover hun vervolging, maar dat weigeren we. We zijn volledig solidair met degenen die met repressie geconfronteerd worden in het Verenigd Koninkrijk en ook met de kameraden van 325, Anarchist Black Cross Berlijn, Northshore Counter-Info, Montreal Counter-Info en Act for Freedom Now.
We willen ook onze solidariteit uitspreken met diegenen buiten de kringen van mensen die zichzelf als anarchist identificeren en met degenen die deelnemen in sociale strijd. We zien anarchie als een spanning waardoor heen streven in het dagelijks leven. Dit leidt ons ertoe dat we buiten de wereld van officiële strijd en anarchistische milieus kijken, en om anarchie en subversie breder in heel de wereld te vinden.
Overal ter wereld handelen mensen op anarchische wijze, waaronder velen die momenteel gevangen zitten. Dit zijn niet noodzakelijkerwijs speciale mensen om te romantiseren, , bulldozers van revolte in alle aspecten van het leven. We pretenderen niet dat iedereen een geheime anarchist is die, zodra mentale repressie verwijderd is, als zodanig zullen bloeien. Mensen kunnen op het ene handelen op een manier die we mooi vinden, en vervolgens iets doen waar we het niet mee eens zijn. WE drukken evengoed solidariteit met deze mensen uit omdat ze zich bezighouden met daden van weigering en revolte. We zien anarchie niet als een pure identiteit die zich fixeert op speciale mensen, maar in plaats daarvan als een geest die verschijnt vanuit activiteit die ruimte opent voor vrijheid en gemeenschap. Als anarchisten delen we in de vreugden en moeilijkheden van de vrijheid, haar tegenstrijdigheden en complicaties. We staan niet boven anderen als pure scheidsrechters van de vrijheid, we zijn individuen die in staat zijn tot de meest lafhartige onderwerping en de meest stoutmoedige opstandigheid. Liever dan degenen te vereren die onze waarden het meest belichamen, willen we eerder het vuur van de anarchie koesteren waar we het maar vinden.
Afschaffing, en andere glibberige woorden
Ondanks het feit dat afschaffing van gevangenissen in de mainstream is doorgedrongen, zitten er momenteel ruimschoots meer dan 10 miljoen mensen opgesloten in de kerkers van de wereld, en het getal stijgt sneller dan dat de bevolking groeit. Op hetzelfde moment dat we het idee ‘abolition’ algemeen hebben zien worden, hebben we ook gezien dat het woord is verminkt. Terwijl dit vooral de afschaffing van de politie betreft, moeten we dezelfde vervormingen uitgedaagd worden in discourses over de afschaffing van de gevangenis. De stad Camden, New Jersey die haar politiedepartement ‘afschafte’ in 2013, is aangeprezen als een succesvol voorbeeld dat andere steden konden volgen om ene racistische en gewelddadige politiemacht aan te pakken, maar het stadspolitiedepartement werd slechts vervangen door een politiedepartement van het district. Dit is geen afschaffing. Net als verminderde financiering of minder politie geen afschaffing zijn; zoals burgerlijke toezichtsorganen niemand verantwoordelijk hebben gehouden of zullen houden;net als minder bewakers of commissies van toezicht gevangenissen zullen afschaffen. We weten dat politie en gevangenis niet afgeschaft kunnen worden uit deze maatschappij; ze hebben elkaar nodig. Politieke gevangenen, opstandigen in de gevangenis, en degenen die weigeren om zich te onderwerpen zullen onder de laatsten zijn aan wie uitstel en gratie wordt verleend die uit hervormingen van de staat voortkomen. Als wij zeggen dat we “afschaffing’ willen, dan bedoelen we dat politie, gevangenissen en de maatschappij die ze nodig heeft, ophouden te bestaan.
Laat de spelen beginnen
We staan op een kruispunt. Laten we toe dat het anarchisme plat en kleurloos wordt, een nieuw woord om een oud lijk mee te beschrijven? Verdampen we in vage linksheid en in een theater van activisme? Geven we onze principes – solidariteit, wederzijdse hulp, directe actie, coöperatie – over aan de managers van de revolte?
Of houden we vast aan ons eigen licht, onze eigen visie, onze eigen projecten? 11 juni blijft een licht in de duisternis: voor onze kameraden in gevangenschap, maar ook voor onszelf. Ons werk vernieuwt onze trouw aan de vrijheid en een leven in gemeenschap. Het bevestigt voor ons , in onze twijfel en verwarring, dat de anarchie leeft in ons dagelijks leven en ons verbindt met een rijke en levendige geschiedenis van vrijgevochten revolte. Het verklaart dat anarchie strijdvaardig zal zijn of niet zal zijn. Solidariteit met anarchistische gevangenen is voor ons geen humorloze onderneming, een met plicht geïnfecteerde routine. Het is generatief spel en de onderbouwing van een vrije gemeenschap. Doe je mee?
Stuur ons alsjeblieft je event-informatie, poster-ontwerpen, verslagen van acties, en communiques naar june11th at riseup dot net